Inna perspektywa

Siedzę w pociągu, za oknem deszcz pada i wiatr mocny wieje.
Patrzę na te miasta i wsie i już tego nie kleję.
Ludzi nie mało, domów tak wiele, a każdy z nich murem grodzony,
A wśród sąsiadów się złość gotuje, dobrze, że pociąg chłodzony.
Siedzę w przedziale z innymi ludźmi, nikt nic nie mówi, totalna cisza.
Tylko pociąg I klima wydają dźwięk, a tak to totalna cisza.
Może odezwę się do nich, zachęcę ich do rozmowy, 
ale Ci ludzie także są źli i do rozmowy nie skorzy.
Oparcia na ręce są jak te mury, każdy z nas jest ogrodzony.
Dobrze, że chociaż pociąg jest nowy i dobrze że jest chłodzony.

Z głową w chmurach

  Często nie chce nam się żyć codziennością i naszym otoczeniem. Tu z pomocą przychodzą marzenia.

  Nie bójmy się marzyć i żyć marzeniami. W dzisiejszym świecie to jedyne co trzyma się kupy, podczas gdy cała reszta nie ma sensu. Życie w chmurach pomaga nam też czasem zrozumieć to, co nas otacza. 

  Większość tak kojarzy życie z głową w chmurach. W połowie są w błędzie. Bo w chmurach można mieć głowę bez pochłaniania się tylko marzeniami. 

Wystarczy wejść na szczyt góry. To prawda, że to wymaga więcej wysiłku, ale przynosi więcej satysfakcji, bo idąc na szczyt nie tylko marzymy, ale i spełniamy marzenia. 
  Wpis może i krótki, ale chciałbym przekazać Wam, abyście w te wakacje zdobywali szczyty, bo z nich ładniejszy widok jest na doliny. A chmury to skondensowana para wodna, czyli coś, co ochłodzi Wasze umysły. 
  

Marzeniami budujemy naszą rzeczywistość, a budując ją zdobywamy szczyty.

Wakacyjna twórczość

Siemanko, ten wpis będzie nietypowy. Generalnie to chciałbym tylko Was poinformować, że dołączyłem się do akcji Oli (link poniżej :D). I podejmuję wyzwanie 10 wpisów wakacyjnych, trochę późno się do tego przyłączam, ale i tak zdążę wykonać zadanie :D Moja twórczość ostatnio stoi w miejscu, a myślę, że to trochę poprawi aktywność moją i Waszą. Pierwszy wpis pojawi się jutro i planuję umieszczać je co sobotę, ale zobaczymy co tego wyjdzie :D Ogólnie rzecz biorąc od poniedziałku do piątku będą ankiety na moim fanpage na FB jaki temat Wy wybieracie i w sobotę pojawia się wpis. Myślę, że to pobudzi Was i mnie do działania. Pierwszy temat ze względu na krótki czas wybiorę sam, ale następne pozostawiam Wam. Trzymajcie się i do jutra.

Szczegóły akcji Oli

Ludzie wilki

Idę ulicą w spokojny, słoneczny dzień.
Nagle słyszę warknięcie,
najpierw pojedyncze,
potem jakby stado psów zaczęło mnie gonić,
szczekanie
i warczenie.
Biegnę,
uciekam,
ale i tak mnie doganiają.
Poddaję się,
kładę się na ziemię na wznak.
One gryzą mnie,
czuję, że umieram...
Lecz niestety, to nie są psy...
To ludzie niczym wilki,
psy wygłodniałe.
Odbiegli i gonią kogoś innego.
Tak leżę i myślę, że lepiej,
żeby to jednak były psy...