Stoję samotnie na brzegu jeziora,
Błękitna woda mnie otacza.
Czy ta osoba w odbiciu to jeszcze ja?
Czy może coś się we mnie przeistacza?
Postać ta wydaje się smutna, jakby na koniec czekała.
Przecież to nie mogę być ja, bo uśmiech mam zawsze na twarzy.
I rozweselić każdego zawsze pomagam.
Garść dowcipów i anegdot ilość niemała,
A postać z jeziora tak wygląda
Jak ciężka dniówka w weekend kucharzy.
Jezioro prawdę Ci powie,
Tak rzecze mądrośc ludowa.
Co inne Ci ukazuje, co inne myśli zaś głowa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz